Στην ελληνική βιντεο-κωμωδία, οι γυναικείοι χαρακτήρες αποφασίζουν να πάρουν συχνά τη ζωή στα χέρια τους, χωρίς η πρότερη επιτυχημένη οικογενειακή ζωή να είναι απαραίτητη προϋπόθεση. Αδέσμευτες, αλλά με δυναμικό χαρακτήρα, αναζητούν τον ιδανικό γαμπρό, προσπαθώντας να ξεφύγουν από την αναχρονιστική κατηγορία της «γεροντοκόρης» και να αποκρούσουν τα επίδοξα γεράκια-γαμπρούς. Η «θεία» (Κ. Γιουλάκη) μετατρέπεται σύντομα σε «ξεπόρτισσα» (βλ. την ομώνυμη βιντεοταινία του Α. Κατσιμητσούλια, 1987), ενώ έναν χρόνο αργότερα η «τρελή ζωντοχήρα» Κία (Μ. Καραγιάννη) στη βιντεο-κωμωδία του Κ. Καραγιάννη ταράζει τα λιμνάζοντα νερά της καθημερινότητας με τις εξωφρενικές τρέλες της και το ερωτικό της ταπεραμέντο. Στην κορυφή, ωστόσο, της βιντεο-κωμωδίας, στέκεται η Λούλα (Γ. Σταμουλάκη) στη βιντεοταινία «Άνδρα θέλω!... Τώρα τον θέλω!...» (Σ. Στυλιανού, 1985): μεγαλοκοπέλα με εντυπωσιακή εμφάνιση και αρκετό ρευστό, βάζει αγγελίες στην εφημερίδα με σκοπό τον γάμο, αποκρούοντας τον έρωτα του γειτονικού ανθοπώλη. Κι ενώ το καλοκαίρι του 1985 είναι ζεστό στην Πατησίων, όπου έγιναν αρκετά από τα γυρίσματα της βιντεοταινίας, η Λούλα, για να δοκιμάσει το ποιόν των επίδοξων γαμπρών, μεταμφιέζεται ανά περίσταση για τον εκάστοτε γαμπρό για να διαπιστώσει εάν τη θέλει μόνο την περιουσία της.
ΠΗΓΗ
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου