Εκτός από την σχετική αναπαράσταση των μεταβολών στα κοινωνικά ήθη της δεκαετίας του 1980, η ρεαλιστική διάσταση της ελληνικής βιντεοταινίας είναι επίσης άμεσα συνδεδεμένη με μία από τις βασικές χρήσεις της βιντεοκάμερας: εκείνης της άμεσης καταγραφής γεγονότων (βλ. ποδοσφαιρικοί αγώνες, πολιτικές ομιλίες, καταγραφή γάμων και λοιπών κοινωνικών εκδηλώσεων). Παρόλο που η βιντεο-εικόνα εμπεριέχει την απόκρυψη όπως, εξάλλου, συμβαίνει και με την τηλεόραση της διαδικασίας παραγωγής της αναπαράστασης του πολιτισμικού υλικού, παρέχει κι «ένα παράθυρο στον κόσμο» εκείνης της εποχής, δοσμένο με μια σχετική αμεσότητα. Ιδιαίτερα, σε ό,τι αφορα την καταγραφή του αστικού χώρου, με εξαίρεση τα εσωτερικά πλάνα των βιντεοταινιών, τα εξωτερικά γυρίσματα στην πόλη κα στα προάστια καταγράφουν τον χώρο στην πλήρη δυναμική του και λειτουργούν συχνά ως αρχιτεκτονικό και πολιτισμικό τεκμήριο (βλ. π.χ. τον κινηματογράφο Άττικα στην πλατεία Αμερικής -δεν υπάρχει πια- ή τη Δημοτική Αγορά της Κυψέλης).
ΠΗΓΗ
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου