Σκηνοθέτης: Νίκος Ζερβός
Ηθοποιοί: Αντώνης Καφετζόπουλος, Βαγγέλης Κοτρώνης, Δημήτρης Πουλικάκος, Κωνσταντίνος Τζούμας, Μαρία Τσακαλίδου, Νικόλας Άσιμος, Σάκης Μπουλάς, Τζίμης Πανούσης, Τζόνι Βαβούρας
Είδος: Ελληνικός Κινηματογράφος, Κωμωδία, Μουσική, Φαντασία
Δεκαετία: 1980
Θετικά: Άπειρο γέλιο. Παρέλαση ηθοποιών που ξεχειλίζουν ταλέντο
Αρνητικά: Κανένα
Η αξιολόγησή μας: 5 / 5 - Αριστούργημα
Παρουσίαση από: Αλέξανδρος Προδρόμου
Το φιλμ (και όχι βιντεοταινία) “Ο Δράκουλας των Εξαρχείων” δεν είναι απλά άλλη μια κωμωδία της δεκαετίας του ’80. Πρόκειται ίσως για την εξυπνότερη σάτιρα που γεννήθηκε σε αυτή την χώρα ως τώρα — εντάξει, όλοι ξέρουμε ότι η υπερβολή και εγώ είμαστε κολλητάρια, αλλά αυτή είναι η δική μου άποψη!.
Ο μύθος θέλει τον Βίκτωρ Παπαδόπουλο να ζει στα εξωτικά Εξάρχεια, να κοιμάται το πρωί στο φέρετρο του και να επιδίδεται τα βράδια στο ευγενές αλλά παρεξηγημένο σπορ της τυμβωρυχίας. Η κοινότητα των νεκροζώντανων όμως, αγανακτισμένη δηλώνει ότι δε θα ανεχτεί άλλο αυτή την κατάσταση και προχωρά σε διαδηλώσεις για την ενημέρωση του κοινού. Ταυτόχρονα, ο Βίκτωρ χρησιμοποιεί τα μέλη των νεκρών για να δημιουργεί υπερσυγκροτήματα New Wave για την μουσική βιομηχανία. Στην τελευταία του προσπάθεια όμως, κάτι πηγαίνει στραβά και το νέο συγκρότημα “Μουσικές Ταξιαρχίες” δραπετεύει από το σκοτεινό υπόγειο του Παπαδόπουλου. Το τι επακολουθεί είναι δύσκολο να περιγραφεί.
Στο σενάριο ο Νίκος Ζερβός με τον Τζίμη Πανούση και τον Βαγγέλη Κοτρώνη, δημιουργούν ένα σουρεαλιστικό ταξίδι που όμοιο του δεν είχε συμβεί ως τότε.
Η αλήθεια πάντως είναι ότι δεν υπάρχουν και πολλά αντίστοιχα παραδείγματα όπου κάποιος χτύπησε στο μπλέντερ τα παρακάτω συστατικά και να έζησε μετά. Ορίστε μερικά από τα περιεχόμενα/στόχοι σάτιρας της ταινίας:
Μανώλης Χιώτης, Τζίμι Χέντριξ, Μάνος Χατζιδάκις, ζόμπι, Φρανκενστάϊν, Δράκουλας, φεμινισμός, σεξ σε φέρετρα, καταναλωτισμός, μουσικά μπασταρδέματα, ομοφυλοφιλία, πολιτική, διαμαρτυρίες, “καλλιτέχνες” και πολλά άλλα!
Κυριολεκτικά, κάθε μία σκηνή θα κάνει τον θεατή να ξεκαρδιστεί στα γέλια, είτε από την ατάκα που θα πει ο Καφετζόπουλος, είτε από το βλέμμα του Τζούμα, είτε από τις αντιδράσεις του ανυποψίαστου πλήθους όταν ο Πανούσης αφεθεί ελεύθερος σε μια λαϊκή αγορά…
Μνημειώδης θεωρώ ότι είναι η διασκευή που τόλμησε ο Πουλίκας στο γνωστό χιτάκι του Καζαντζίδη, “Υπάρχω“. Προσέξτε το νόημα που αποκτά το κομμάτι ερμηνευμένο από έναν ένστολο — Ακόμα;
Το φιλμ είναι από εκείνα που μπορεί κανείς να βλέπει κάθε μέρα μπας και καταφέρει να γελάσει λιγάκι μετά την απαίσια καθημερινότητα που μας περιβάλει.
Σας αφήνω με την αγαπημένη μου ατάκα του Τζούμα στην ταινία:
“Απ’τα Καρπάθια στα Εξάρχεια, quelle decadence!”
ΠΗΓΗ
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου