Στο εκτενές ρεπορτάζ του Π. Κάγιου «’Σκοτάδι’ στον κινηματογράφο», (Τα Νέα, Τρίτη 27 Δεκεμβρίου 1988) αναφέρονται πολλές από τις αιτίες της κινηματογραφικής κρίσης, οι οποίες οδήγησαν στη μείωση προσέλευσης του ελληνικού κοινού στις αίθουσες σε ποσοστό 40%. Συγχρόνως, η ανάκαμψη στα τέλη της δεκαετίας του ’70 αποδείχτηκε απατηλή: την περίοδο 81-82 προβλήθηκαν 45 ελληνικά φιλμ και το 1987-88 μόλις 20. Κι ενώ η Ευρώπη γιόρταζε το 1988 ως «έτος κινηματογράφου», στην Αθήνα έκλεισαν άλλες 9 αίθουσες, καθώς, ανάμεσα στα προβλήματα που αφορούσαν την πτωτική κινηματογραφική παραγωγή και στην αισθητική / κατασκευή των κινηματογράφων και το ρεπερτόριό τους, τα φιλμ της σαιζόν μετά από 6 μήνες προβολής κυκλοφορούσαν στο βίντεο. Από τη μεριά του εμπορικού καλλιτεχνικού στρατοπέδου, ο σκηνοθέτης Γ. Δαλιανίδης αναφέρει ότι «για τις ταινίες με καλλιτεχνικούς στόχους, αιτία της άρνησης του κοινού να τις δει είναι σε μεγάλο βαθμό το δυσνόητο περιεχόμενό τους». Με τις υπόλοιπες όμως τι γίνεται;
ΠΗΓΗ
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου