Πάει ο παλιός ο χρόνος Κούλα, ας γιορτάσουμε παιδιά που φεύγει και ξεκουμπίζεται ο κατσικόχρονος, ήρθε ο νέος με τους φόρους με χαράτσια και χωρίς λεφτά. Σταματώ αγαπημένη γιατί ακούγομαι σαν χριστουγεννιάτικα κάλαντα του ΚΚΕ και δε θα ήθελα να στιγματιστώ και πολιτικά. Αρκετά τα στίγματα στο χτιστό καλογυμνασμένο μου κορμί. Δε θέλω άλλα. Αρκετός κι ο πόνος που φωλιάζει στα στήθια μου. Σόρρυ παρασύρθηκα μπέρδεψα τις εισαγωγές με το tribute που ετοιμάζω στην Οδύσσεια ενός Ξεριζωμένου. Λοιπόν άλλη εισαγωγή ήθελα να κάνω και μιας και ξεφύγαμε για τα καλά ως συνήθως, έχω να δηλώσω αγαπημένη σε κάτι βλαχομπαρόκ τριτόδεύτερους hipsteroπουθενάδες που ανακάλυψαν τώρα τον πάπα του τρας ελληνικού κινηματογράφου Δημήτρη Βογιατζή το εξής: Πού πάτε ώρε αξούριστες διοπτροφορούσες δηθενιές; Ο Σκυλάς είναι θρησκεία να ούμε που έλεγε και ο Στεφανάκης. Είναι πολλά παραπάνω από ένα εμπνευσμένα εμετικό εξώφυλλο.Δε θα μπω στη διαδικασία να παρουσιάσω εξαιρετικά καλτο-σκουπιδοεξώφυλλα που αφήνουν χιλιόμετρα πίσω τους το Σκυλά όπως το εξαιρετικό Ροκάκιας την Ημέρα το Βράδυ καμαριέρα με Τζεβελέκο τσεμπερωμένο αλλά αντίθετα θα αποτίσω φόρο τιμής στο ανοσιούργημα του Βογιατζή.
Ξεκινώ με το εξής βαθυστόχαστο απόφθεγμα: «Ενός λεπτού μαγκιά, δέκα χρόνια μαλακία». Ατάκα που πρέπει να μπει σε πολλά μυαλά μέσα, σε πολλά μυαλά ενώ κάνει και ωραιότατο και συνάμα εμπνευσμένο σλόγκαν καταπολέμησης της επιθετικότητας. Ο Μήτσος Κούλα μου δε σκαμπάζει πολύ από αυτά. Ο Μήτσος (ο τεράστιος Κώστας Στεφανάκης που απολαυσάμε σε κολασμένη ερμηνεία στην Κάθαρση του Φωκίωνα Μπόγρη) αποφυλακίζεται και αντιμετωπίζει την βρωμιά, τα ναρκωτικά, τα σκυλάδικα και την προκατάληψη της κοινωνίας απέναντι στους πρώην κατάδικους. Αποφασίζει λοιπόν να πάρει τον άγραφο νόμο γιατί ο γραφτός τον γέμισε βρωμιά. Ο γραφτός νόμος είναι ο ιστός της αράχνης που τρυπώνουν κουνουπάκια: His words not mine! Με τα πολλά ξεκινά να βρει το Χαβούζα στο σκυλάδικο του. Όταν τον δει ο ιδιοκτήτης σύμφωνα πάντα με επιβεβαιωμένες πληροφορίες αισθάνεται ένα τσίμπημα εκεί λίγο πάνω από το γοφό. Μην τρομάζεις Κούλα το λάστιχο από το κιλοτάκι έσπασε, δεν είναι τίποτα. Αφού παραγγείλει μια μπουκάλα ουίσκι να πάνε τα φαρμάκια κάτω ο βρομερός Χαβούζας στέλνει τη Γιάννα να του κάνει τα γλυκά μάτια. Αυτή που τον κάρφωσε, την κόμπρα σαν όλες τις γυναίκες του λόγου σας. Γιατί όσο εμείς βλέπαμε τα μυγοχέσματα στο ταβάνι του κελιού μας και οι κοριοί πίνανε το αίμα μας εσείς κάνατε ντόλτσε βίτα, αυτή που λεν ζωή γλυκιά. Συγγνώμη Κούλα μου με σύγχυσε πάλι ο Χαβούζας, γιατί αυτός δεν είναι φίλος, φίδι είναι.
Κάντε στη μπάντα τώρα να χορέψω. Ούτε το χορό του δεν πρόλαβε να τελειώσει ο Μήτσος, να σου ξαφνικά ο αστυνόμος Νέζος ο οποίος κάνει τα πάντα για να τον στείλει ξανά στη φυλακή. Απειλεί το Χαβούζα πως θα του το κλείσει το μπουρδελάκι του και ο Χαβούζας όπως είναι λογικό υποκύπτει σα συνεπής γυμνοσάλιαγκας. Όσο ο τροβαδούρος της αγάπης άδει έρωτας ζάρια και χαρτιά σε αφήνουνε στον άσο ο αστυνόμος εύχεται καλή κοινωνία στο Μήτσο. Λέρα κοινωνία Κούλα μου! Λέρα! Καλά τα λέει ο μήτσος ο οποίος ούτε πρεζόνι είναι ούτε κλεφτρόνι και ας του την έχουν πέσει άσχημα. Α ρε βρώμα κοινωνία σκουπίσου γιατί λερώθηκες. Ο Μήτσος άντρας μπεσαλής και καραμπουζουκλής δε σκιάζεται από απειλές. Η Γιάννα βλέποντας τον μετανιώνει προσωρινά που τον κάρφωσε και αναθεωρεί τα πεπραγμένα της ζωής της σε ένα σπαρακτικό μονόλογο που δε γίνεται να μείνει μάτι στεγνό. Εκεί κατακεραυνώνει την κοινωνία η οποία την ανάγκασε να δώσει ότι πολυτιμότερο είχε για λίγα παλιόχαρτα. Θα το ξαναπώ να το διαβάσουν όλοι: Α ρε βρώμα κοινωνία σκουπίσου γιατί λερώθηκες! Ο Μήτσος θα δεχθεί λίγο αργότερα το τελειωτικό χτύπημα. Γνωρίζει μια πόρνη, τη Μιρέλλα (Φαίη Ντεμάνη/Φρόσω Δημητρουλάκου), και ετοιμάζεται να την παντρευτεί όταν αυτή πεθαίνει απο ηρωίνη. Τότε, ο Μήτσος παίρνει το νόμο στα χέρια του και φτάνει στα ίχνη του Άρη, του Λαθραίου, που είναι έμπορος ναρκωτικών και νταβατζής. Τα συνέχεια επί της οθόνης με ατάκες που στάζουν μαγκιά και άσματα καψουροσκυλάδικα. Till the next time Κούλα μου stay cult!
ΠΗΓΗ
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου