Η ογκώδης, και συχνά εξωφρενική, μυθολογία του σεναριογράφου και σκηνοθέτη Νίκου Φώσκολου δεν θα περνούσε απαρατήρητη από την ελληνική βιντεοπαραγωγή των ετών 1985-1990. Με μεγαλης διάρκειας βιντεοταινίες στο ενεργητικό του, οι οποίες επρόκειτο μετά την απορρύθμιση να προβληθούν στην ιδιωτική τηλεόραση, ο Φώσκολος ασχολήθηκε ξανά με έναν ενθουσιωδώς εμμονικό τρόπο στις βιντεοταινίες του, όπως, λ.χ., "Η Γυναίκα της Πρώτης Σελίδας" με θέματα, τα οποία αφορούσαν τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, το Ολοκαύτωμα, την υποδειγματική τιμωρία των ναζί, και επαναλαμβανόμενους χαρακτήρες (θυμίζουμε το τυπικό διπολιπό ζεύγος των δίδυμων σωσίων) ως στυγνούς τιμωρούς ή θύματα. Στα φωσκολικά σάγκα, η υπερβολή και η επιτηδευμένη αχρονικότητα (παρόλες τις σχετικές κι ενίοτε ασφαείς αναφορές σε κάποιο "παρελθόν", όπως λ.χ., στον "Άγνωστο Πόλεμο") δημιουργεί ένα κλειστοφοβικό σκηνικό για τους ήρωες, οι οποίες μετά από ανηλεείς παγίδες και σκευωρίες, ανακαλύπτουν το φως και την εξιλέωση - βοηθώντας και τους θεατές να ανακαλύψουν με τη σειρά τους την περιπέτεια και το κοινωνικό δράμα με νέους όρους.
ΠΗΓΗ
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου