Άλλοτε ως νοητή συνέχεια από αντίστοιχες κινηματογραφικές παραγωγές της δεκαετίας του 1960 κι άλλες φορές ως λύση σεναριακής ανάγκης, το μοτίβο της παρενδυσίας και αλλαγής φύλου μιας γυναίκας, προκειμένου να βρει δουλειά, ανιχνεύεται αρχικά στην κινηματογραφική ταινία "Τα τέσσερα σκαλοπάτια" [(1951) του Γ. Ζερβού]. Εμφανίζεται συστηματικά στα φιλμ "Άντρας είμαι και το κέφι μου θα κάνω" [(1960) της Μ. Πλυτά] και "Αχ! Και να' μουν άντρας" [(1966) του Σ. Φωτιάδη], ενώ μεταφέρεται αργότερα στην κινηματογραφική ταινία του Κ. Καραγιάννη "Ένα αγόρι αλλιώτικο απ' τα άλλα" (1971). Επανεμφανίζεται ενδεικτικά για μια ακόμα φορά το 1987 στη βιντεοταινία του Βαγγέλη Φουρνιστάκη "Βίβα, γλυκειά μου Κατερίνα", μόνο που αυτή τη φορά θα φέρει και ορισμένα στοιχεία από τη "Μοντέρνα σταχτοπούτα [(1965) του A. Σακελλάριου]. Καταφέρνει και υπερνικά την "σεξουαλική Ντόρα" και με τη γλυκύτητά της γοητεύει το αφεντικό της, τον αυστηρό Αλέξη Σταθόγλου, τον οποίο και θα παντρευτεί.
ΠΗΓΗ
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου