Οι ενήλικοι παραβάτες της ελληνικής βιντεοπαραγωγής, "κλεφτρόνια"," μπουκαδόροι", "διαρρήκτες" ή απλά "ληστές", προσανατολίζονται σε παντός είδους εμπορεύματα ή χρήματα και ξεφεύγουν της νομίμου οδού προσωρινά σε μια προσπάθεια προσωπικής αποκατάστασης αλλά και κωμικών αποτελεσμάτων που προκαλούν το γέλιο των θεατών. Στην εφήμερη καθημερινότητα της δεκαετίας του 1980, αντίστοιχες περιπτώσεις εμφανίζονται στον Τύπο της εποχής. Μάλιστα, το ειδικό ενδιαφέρον για ηλεκτρικές συσκευές παραμένει μία εγγυημένη σταθερά και στόχος: ήδη από το 1984, την περίοδο που η βιντεο-συσκευή ξεκινά την κατάκτηση της οικιακής εστίας,αρκετές διαρρήξεις καταστημάτων με αντίστοιχο εμπόρευμα πραγματοποιούνται στο κέντρο της Αθήνας και στα προάστιά της, όπως συνέβη τον Ιούνιο του 1984 σε κατάστημα ηλεκτρικών συσκευών της οδού Σόλωνος: "μας άδειασαν τη βιτρίνα" αναφέρει η υπάλληλος Ε.Τ., ενώ οι γείτονες "είπαν ότι άκουσαν μοτοσικλέτα που μάρσαρε, την οποία προφανώς είχαν εκείνοι που 'δούλευαν', ενώ ο συναργερμός χαλούσε κόσμο. Τα κλοπιμαία τα φόρτωσαν σε φορτηγό", ενώ οι διαρρήκτες έκλεψαν 7 βίντεο-συσκευές από τη βιτρίνα και στερεοφωνικά συγκροτήματα αξίας αρκετών εκατομμυρίων δραχμών.
ΠΗΓΗ
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου