Εκτός από την απειλή της δωρεάν δορυφορικής τηλεόρασης που εμφανίστηκε ακριβώς στο ζενίθ της ελληνικής βιντεοπαραγωγής αλλά και της απελευθέρωσης των ραδιοτηλεοπτικών συχνοτήτων, η ελληνική βιντεοταινία κλήθηκε να αντιμετωπίσει και την πλούσια αμερικανική παραγωγή, της οποίας η διανομή συχνά πραγματοποιούνταν από τις ίδιες τις βιντεο-εταιρίες. Κι ενώ η τιμή ενοικίασης της ελληνικής βιντεοταινίας διαρκώς μειωνόταν (από 100-250 δρχ. στις 50 σε συνοικιακές βιντεολέσχες), εταιρίες όπως η video-sonic κυκλόρησαν μία σειρά αξιόλογων αμερικανικών παραγωγών (Ο ταξιτζής, Κράμερ εναντίον Κράμερ, Τούτσι κ.ά) αποκλειστικά προς οικιακή χρήση και ως ένα ιδανικό δώρο στην αναμφισβήτητα χρυσή εποχή της βιντεο-ψυχαγωγίας.
ΠΗΓΗ
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου