Εναρμονισμένη με τον επίπλαστο παράδεισο της καταναλωτικής ευτυχίας, η ελληνική βιντεο-παραγωγή στράφηκε συνειδητά σε αισιόδοξες, φωτεινές και χιουμοριστικές αφηγήσεις, ιδιαίτερα όταν οι τελευταίες είχαν ως κύριο θέμα τους τους τον έρωτα. Και παρόλο που κινηματογραφικές επιτυχίες παλαιότερων ετών, όπως το φιλμ "Σ'αγαπώ" (Τ. Βουγιουκλάκης, 1971) ή τα τελευταία μελοδράματα του 1970, όπως "Σ' έχω απόψε ανάγκη πολύ" (Ο. Κωστελέτος, 1973) φαίνονταν στη δεκαετία του 1980 εντελώς ξεπερασμένα, η επίδραση του "Love Story" (1970) εξακολουθούσε να είναι ζωντανή: στο έργο του θεατρικού συγγραφέα και σκηνοθέτη Μ. Αντωνόπουλου, η λογική του στενάχωρου τέλους κυριαρχούσε: Στη βιντεοταινία του "Ο τελευταίος έρωτας (1988), ο πιλότος Αλέξανδρος Στεργίου (Ν. Τσακίρογλου) γνωρίζει σ’ ένα ταξίδι τη γοητευτική εκδότρια Στεφανί (Ε.Ναθαναήλ). Ερωτεύονται κεραυνοβόλα, ωστόσο η σχέση τους θ αδιακοπεί, όχι μόνο λόγω της συζύγου του Αλέξανδρου, αλλά και του γεγονότος ότι η Στεφανί θα αυτοκτονήσει εξαιτίας ανίατης ασθένειας.
ΠΗΓΗ
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου