Στην ελληνική βιντεοπαραγωγή των ετών 1985-1990, τα εύθυμα και ζωηρά νιάτα κατέχουν εξέχουσα θέση, όπως εξάλλου, και κατά τις παλαιότερες κινηματογραφικές δεκαετίες, οπότε κι αποθεώθηκαν με το είδος της μουσικής κωμωδίας. Οι σεναριακές επιταγές προσαρμόζονται βολικά στις σύγχρονες αφηγήσεις με αρκετές φάρσες και χιουμοριστική διάθεση, μία δημιουργική καθημερινότητα (γεμάτη παράνομους ραδιοσταθμούς και χορό) αλλά και ερωτική διδασκαλία (ιδιαίτερα, όταν πρόκειται για νεαρούς "κουμπούρες" του έρωτα, οπότε κι εντοπίζεται συχνά το μοντέλο του δασκάλου-μαθητή σε βιντεοταινίες, όπως "Ο Γλύκας" ή "Μερικοί τον προτιμούν παρθένο"). Η μουσική θριαμβεύει με την αξιοποίηση νεαρών ζεν πρεμιέ, όπως ο ηθοποιός και τραγουδιστής Χρήστος Κάλοου, ο οποίος πρωταγωνιστεί και τραγουδά σε αρκετές βιντεοταινίες, δημιουργώντας συχνά ευχάριστες παρεκβάσεις-εκπλήξεις με τα τραγούδια του, οι οποίες συνιστούν "εναλλακτικά βιντεο-κλιπ" της εποχής.
ΠΗΓΗ
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου