Δεν θα γράψω πολλά για το θρύλο του Γιάννη Φλωρινιώτη... Έχουν μιλήσει άλλοι αξιότεροι από μένα.
Ήθελα μόνο να του πω κι από εδώ ένα μεγάλο ευχαριστώ γιατί είναι αυτό που είναι: ένας άνθρωπος γεμάτος κέφι και φαντασία, ένας αληθινός showman, ένας καλλίφωνος πρίγκιπας της νύχτας με τραγούδια γεμάτα αγάπη, τρυφερότητα, απόλυτο έρωτα, αλλά και φιλοσοφική διάθεση...Ναι, αγαπητοί μου αναγνώστες, φιλοσοφική διάθεση.
Το πιό αγαπημένο μου τραγούδι του είναι το Χάος που οι στίχοι του αποτελούν θα έλεγα μια προσωκρατικής λιτότητας προσέγγιση στην ψυχολογία του Νεοέλληνα:
Μεγάλε,
είσαι ο πρώτος Μεγάλε (Μεγάλε),
μετά από σένα το Χάος (Μεγάλε),
μετά το Χάος πάλι εσύ...
Σεβαστέ μου κύριε Φλωρινιώτη,
επιτρέψτε μου να σας απευθύνω το ίδιο αυτό τραγούδι
Μετά από εσάς το Χάος, μετά το Χάος πάλι εσείς!
Και κάτι τελευταίο -διότι από αυτό το μετερίζι έχω πάρει απόφαση να εξομολογούμαι τα πάντα. Το πιό τρελλό μου όνειρο είναι να χορέψω στο μπαλέτο του μεγάλου κυρίου Γιάννη Φλωρινιώτη. Το ξέρω ότι είναι απολύτως απραγματοποίητο, αλλά δεν μπορεί κανείς να πάψει να ονειρεύεται, έτσι δεν είναι;
(Συμβιβάζομαι και με τρίτο ρόλο σε επανέκδοση της εκπληκτικής του ταινίας "Το Κορίτσι του Μπαρ".)
ΠΗΓΗ
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου