Γεια σου Κούλα μου. Χαιρετώ και την ένδοξη και λαοθρύλητη κουλάρα σου! Πέρασαν κιόλας 2 βδομάδες που είχα νέα σου και σ’αποθύμησα. Φαντάζομαι πως είναι αμοιβαία τα αισθήματα μωρό μου, όπως τραγουδούσε και ο –μια γραμμή είναι στον αέρα- Σταμάτης Γονίδης , αφού όταν κοιταζόμαστε στα μάτια νιώθουμε σκιρτήματα. Μετά την Ψαλτιάδα (Πες τα Χρυσόστομε, Ψηλός Λιγνός και Ψεύταρος) δέχθηκα χιλιάδες- μην πω εκατομμύρια mails, γράμματα, δέματα, κλήσεις και μηνύματα. Δέχθηκα επικλήσεις, απειλές μέχρι και σεξουαλική παρενόχληση προκειμένου να ασχοληθώ ξανά με τον κοινωνικό καλτ κινηματογράφο του 80. They messed with the wrong guy Κούλα! Εμείς δε δεχόμεθα απειλές καθότι είμεθα εντελαμαγκέν ντε Βοτανίκ και λοιπών περιχώρων. Και όποιος έχει τσίγκινο σωβρακάκι, σκάει ένα χιλιαρικάκι και ιδού η Ρόδος ιδού και η σούζα, άμα λάχει. Μαζί μου όμως παλιόκοτες μη σας λάχει. Μετά την καθιερωμένη πια επίδειξη ανδρισμού ας περάσουμε στο έπος του Θεού Ντίμη Δαδήρα (εκτενής αναφορά υπήρξε στο μεγαλειώδες Πανικός στα Σχολεία) υπό τον τίτλο «Φυλακές Ανηλίκων». Μιλάμε για μια ταινία-φυλακών κολοσσιαίων διαστάσεων που κάνει το Εξπρές του Μεσονυχτίου και το Απόδραση από το Αλκατράζ να μοιάζουν με επεισόδιο της Χούανα της Παρθένας παιγμένο σε επανάληψη. Το στόρι έχεις ως εξής Κούλα μου! Τέσσερις νεαροί μηχανόβιοι συλλαμβάνονται για ληστεία και καταδικάζονται σε φυλάκιση στον Κορυδαλλό. Μέσα στις φυλακές θα γνωρίσουν το κύκλωμα που ελέγχει τους φυλακισμένους και θα υποστούν τη βία και τη σκληρότητα αυτών που κάνουν κουμάντο.
Φυσικά αυτές οι τρεις γραμμές δεν είναι αρκετές για να περιγράψουν αυτό το φιλμ γροθιά στο στομάχι, αυτό το φιλμ κοινωνικό μανιφέστο, την ιστορία του Νώντα (Θέμης Μάνεσης), του Γιώργου (Σπύρου Ιωάννου), του Στέφανου( Άρη Γυφτόπουλου) και του Χρήστου (Νικήτα Αστρινάκη), αυτών των νέων παιδιών που είναι το πιο ανώμαλο ρήμα του κόσμου όπως θα πει εύστοχα ο πατέρας του ενός. Κάπου εδώ Κούλα θα ήθελα να τεντώσεις τα ωραία ροζ αυτιά σου διότι πρόκειται να ακούσεις τις καλύτερες ατάκες που έχουν ποτέ ειπωθεί στην ιστορία του εγχώριου κινηματογράφου. Ατάκες οι οποίες στοίχειωσαν τα παιδικά μας χρόνια και μετέτρεψαν το σεναριογράφο της ταινίας Γιώργο Μυλωνά σε είδωλο μιας ολόκληρης γενιάς. Η ατάκα του Μάνεση στον Γυφτόπουλο όταν τον έκοβε μουσάτος όλο υπονοούμενο και νάζι: Κωλόμπα είναι ο κύριος θα μείνει χαραγμένη στη μνήμης μας όπως και η απάντηση του Γυφτόπουλου: Σιγά μην μας πάρει κούρσα και η κατέ! Ο Νώντας λοιπόν θίχθηκε και ανεφώνησε μωρή ξεφτίλα καμάκι μας κάνεις; Για να πάρει την πληρωμένη απάντηση του μουσάτου. Α να χαθείς πινέζα!
Ο Χρήστος ματάκιας κατ’ εξακολούθηση και μπανιστής στο επάγγελμα όταν δεν το εξασκεί σαγηνεύει με τις χορευτικές του ικανότητες άμοιρες ευτραφείς κορασίδες και ρωτά το Νώντα Βάζω τη χοντρή, βάζεις το σπίτι; Ο Νώντας φίλος και κιμπάρης απαντά. Εγώ το βάζω, η χοντρή όμως δεν νομίζω να χωράει. Όλοι όπως καταλαβαίνεις Κούλα μου έχουν τα προβλήματα τους. Η μάνα του Γιώργου (Μέλπω Ζαρόκωστα) πιάνεται στα πράσα από το γιο της με τον αγαπητικό, ενώ και ο Στέφανος παρότι ζιγκόλα περιοπής με βρακί που θα ζήλευε ο Πετρόχειλος στους Χούλιγκανς δέχεται επί ημερησία βάση κήρυγμα από γονείς και υποψήφιους γαμβρούς. Παρά την προειδοποίηση του Νώντα να προσέχουν στο δρόμο γιατί υπάρχει αλητεία όλοι μπλέκονται σε καυγάδες καθότι στοιχηματίζουν σε κόντρες αδέκαροι, και προσπαθούν να ρίξουν γκόμενες με κόκα κόλες, ενώ το παίζουν ζιγκολό σε βίζιτες αλανιάρες. Όταν πάρουν νουμεράδα τα κορίτσια τους η παρέα των τεσσάρων θα μοιράσει πόνο, σφαλιάρες κλωτσιές και άλλα τέτοια βάρβαρα με το Νώντα να πρωτοστατεί στο ξυλίκι. Τότε οι μάγκες θα αποφασίσουν να το ρίξουν στη βούτα γιατί αλλιώς κανείς δε βρίσκει το δίκιο του στη σάπια κοινωνία.
Το σχέδιο όμως Κούλα μου στραβώνει και τα αγόρια μας οδηγούνται στη ψειρού, με βραχιολάκια ανά χείρας. Φυλακές Ανηλίκων στο μαγευτικό Κορυδαλλό. Ανήλικοι όλοι τους και ο Μάνεσης μαζί παρά τη μουστάκα αφήνουν τιμαλφή προσωπικά αντικείμενα και φυλαχτά στην είσοδο της φυλακής. Δεν τα χρειάζονται τα τελευταία άλλωστε καθότι εδώ θα τους φυλάει ο Θεός Νίκος Τσαχιρίδης- ο Ντάνι Τρέγιο της Ελλάδας-. Στη φυλακή Κούλα μου ο Θεός είναι ένας. Αυτός δικάζει και αυτός μοιράζει σε όλους τους αλήτες καφενόβειους και υποκριτές, τους οποίους το κράτος μέσω των φυλακών καλείται να σωφρονίσει. Στη φυλάκα κουμάντατζής είναι ο Πετρόχειλος που του ρίχνεις κατοστάρικο και ακούς τραγουδάκια, νοικιάζει γυμνές φωτογραφίες με ένα πενηντάρικο το ημίωρο και οργανώνει και σουαρέ άμα λάχει. Όχι δεν είναι ο αγαπητικός του θαλάμου, αλλά το λιοντάρι του οποίου του φιλούν τα πόδια και του πλένουν και τα σώβρακα. Ο Νώντας μαζεύεται μα ο Γιώργος ξεσπά και δε λογαριάζει ούτε λιοντάρια ούτε το Θεό τον ίδιο. Ο Θεός τιμωρεί παραδίδοντας μαθήματα πειθαρχίας και εμείς περιμένουμε με δάκρυα στα μάτια την επανεμφάνιση του οι Γερμανοί είναι φίλοι μας Αρτέμη Μάτσα σε ένα ακόμη ρουφιανορόλο, αυτόν του διευθυντή των φυλακών.
Μια ταινία για άντρες που δεν θέλουν να γίνουν τακίμι στις φυλακές, ούτε τους αρέσουν τα στενά εφαρμοστά τζιν του Πετρόχειλου, αλλά προτιμούν να γλύψουν τα παπούτσια του Θεού προκειμένου να γλιτώσουν την απομόνωση. Δε γουστάρουν την ποίηση και προτιμούν να τους συντρίψει ο αρχιφύλακας από το να του κάνουν συντροφιά τα κρύα βράδια του χειμώνα. Μια ταινία για διεφθαρμένες ανώμαλες ψυχές, για σάπιες βίδες σε ένα σύστημα σωστό. Μια ταινία για μας Κούλα μου! Τill the next time, stay cult!
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου