Ave Κούλα, οι cult-ολάγνοι σε χαιρετούν! (Καλά έγραψα πάλι, τι εισαγωγάρα σκέφτηκα! Φτου σου αγόρι μου! Να με χαίρεται η μάνα μου!) Αρκετά όμως με τον αυτοθαυμασμό μου, θα συνεχίσω αργότερα. Λοιπόν καλή μου Κούλα, έχει καλοκαιριάσει για τα καλά πλέον και όπως κάθε καλοκαίρι η προσμονή για διακοπές είναι πολύ μεγάλη. Ειδικά αν πηγαίνεις σχολείο και η σχολική χρονιά βαδίζει προς το τέλος της. Όλα τα ωραία κάποια στιγμή τελειώνουν και το σχολείο είναι ανάμεσα στα ωραία που προανέφερα. Η ταινία που σημάδεψε όσο καμία άλλη τα μαθητικά τα χρόνια της δεκαετίας του 80 είναι φυσικά το Ρόδα Τσάντα και Κοπάνα του Όμηρου Ευστρατιάδη. Η εν λόγω τετραλογία, η οποία είχε πριν από δυο χρόνια μια άθλια δυστυχώς συνέχεια, σημάδεψε μια για πάντα τον καλτ ελληνικό κινηματογραφο, ανάγοντας το Χάλια, το Μπίλια και τον Κορτέση σε εφηβικά είδωλα και τη Βίνα Ασίκη στη νούμερο 2 αντρική φαντασίωση (Η πρώτη ήσουν είσαι και θα είσαι εσύ Κούλα) των μαθητών και όχι μόνο της εποχής.
Θα μιλήσουμε για κάτι τσογλάνια, κάτι καθίκια του κερατά, κάτι μαλακισμένα όντα που κάνουν δύσκολη τη ζωή των καθηγητών τους. Μη σε γελά η εμφάνιση τους! Δεν είναι τριαντάρηδες αιώνιοι φοιτητές, αλλά μαθητές Λυκείου. Ντουβάριαα τους ανεβάζουν, ανεπρόκοπους τους κατεβάζουν γιατί δε σκαμπάζουν πολλά από Λογοτεχνία και μαθηματικά, μα στο μάτι, στη ρόδα, στο νταβαντούρι και στην κοπάνα είναι πρώτοι. Να ξηγηθούμε για να μην παρεξηγηθούμε Κούλα μου. Ως προς το μάτι με καθηγήτριες σαν τη Βίνα Ασίκη και την Ισμήνη Καλέση δικαιολογούνται τα παλιόπαιδα να δουν και λίγο μπουτάκι και λίγο κιλοτάκι και ας φάνε από ένα μέχρι και τρεις μήνες αποβολή. Η περίπτωση του Χάλια διαφορετική Δικαιολογημένα έφυγε μόνος του για να επιστρέψει του χρόνου καθώς και γω αν έβλεπα όσα είδε θα έκανα το ίδιο.
Ως προς τη ρόδα τώρα Κούλα μου, πάλι τους δικαιολογώ καθώς τότε οι Εντούρο ήταν στα φόρτε τους και συνεπάγονταν πολλά μα πολλά γκομενάκια να σε κοιτούν με το σαλάκι να τρέχει. Για την κοπάνα και το νταβαντούρι δεν χρειάζεται καν να τοποθετηθώ, έχουμε υπάρξει μαθητές και καταλαβαίνουμε. Ήταν όμως και αυτοί αθεόφοβοι και τα βάζανε με το Λυκειάρχη Χαβαλε (στο ρόλο του ο αείμνηστος Μίμης Φωτόπουλος) με το γίγαντα Νίκο Ρίζο, κρύβοντας τις μυρμηγκοφωλιές για να μην τον χάσουν καμιά μέρα, με το δυσκοίλιο Μάκη Δεμίρη βάζοντας του χαρτί για αλογόμυγες στη θέση του toilet paper, το Γιάννη Βογιατζή παρέχοντας του δωρεάν οδηγίες για το κοφινάτο- βιδαριστό, ενώ δεν γλιτώνει ούτε ο Μιχάλης/ Αποστόλης Σουγκλάκος που σπάει τα ιαματικά αυγά που γιάνουν αιμορροΐδες.
Εφευρίσκοντας χίλιους και έναν διαφορετικούς τρόπους για να κάνουν μαλακίες ( σχώρα με Κούλα μου, ο δαίμων του πληκτρολογίου βλέπεις σκανταλιές ήθελα να γράψω) δε σταματούν πουθενά, έως ότου να πετύχουν το σκοπό τους. Και ψεύτικα τούβλα με αληθινά αντικαθιστούν, και σκονάκια στα χαρτομάντηλα φτιάχνουν και μικροφωνική εγκαθιστούν την ώρα που ξαλαφρώνει ο Θεολόγος τους, και την τρώνε από το Χαβαλέ με το μελάνι για πεντάχρονα, ενώ έπειτα ορκίζονται εκδίκηση. Επειδή ένα άρθρο δεν είναι αρκετό για όλα αυτά τα καλόπαιδα και τους δύσμοιρους καθηγητές, θα επανέλθουμε Δημήτριοι με χορταστικότατο part 2. Till next time, stay Cult Κούλα μου!
ΠΗΓΗ
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου