Βιντεο-νομικά: Η Ε.Π.Π.Ι.Β.Ε., ως αστική μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα Εταιρεία Προστασίας Πνευματικής ιδιοκτησίας βιντεοπαραγωγών που ιδρύθηκε το 1984, συνεργάστηκε με 17 εταιρίες, 10 majors του εξωτερικού και 7 ελληνικές, προκειμένου καταστήσει σαφή τα νόμιμα κινηματογραφικά- βιντεοπαραγωγικά και τηλεοπτικά δικαιώματα των εταιριών: μια ελληνική εταιρία μπορεί να λάβει το βιντεοπαραγωγικό δικαίωμα από μια major εταιρία του εξωτερικού, μόνο όταν τα έργο της προβληθείς τις ελληνικές αίθουσες για 8 μήνες. Μετά από αυτή τη διαδικασία, η ξένη εταιρεία παραχωρεί το δικαίωμα στην ελληνική να τη μεταφράσει, να αναλάβει το σχεδιασμό του εξωφύλλου και, τέλος, να τη διανείμει στην ελληνική αγορά. Σύμφωνα με τους νόμους 2387/30 και 4302/29 περί πνευματικής ιδιοκτησίας, προβλεπόταν 3 μηνιαία φυλάκιση στους παραβάτες, ενώ σύμφωνα με τον νόμο 1805/88, οι εν λόγω βιντεοκασέτες θεωρούνται έγγραφες και υπάγονται στο άρθρο 3γ του ποινικού κώδικα για τα έγγραφα. Τέλος, σύμφωνα με το άρθρο 40 του Ν 1597/ 86 380 οριζόταν η «απαγόρευση σε δημόσια προβολή» κινηματογραφικού έργου ενσωματωμένου σε βιντεοκασέτα χωρίς τη γραπτή άδεια του δημιουργου». Ωστόσο, ο τελευταίος νόμος δεν πτόησε τους αρκετούς καταστηματάρχες, οι οποίοι προέβαλλαν παράνομα βιντεοταινίες στους χώρους τους, γεγονός που διακωμωδείται έντονα από την ίδια την ελληνική βιντεοπαραγωγή, όπως στην περίπτωση της βιντεοταινίας "Ο παπα-Ράμπο" (1987): ο ομώνυμος ιερέας προσπαθεί να υπερνικήσει τη "ραμπολαγνεία" της γυναίκας του, η οποία διοργανώνει παράνομες προβολές της δημοφιλούς ταινίας σε καφενείο της ενορίας του.
ΠΗΓΗ
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου