Πολλά χρόνια πριν από την επικράτηση της βιντεο-παραγωγής, είχε διαπιστωθεί ότι η τεχνολογική ανάπτυξη και η κοινωνική ανάγκη συνδέονται με στενούς δεσμούς: συχνά, η εφεύρεση ηλεκτρονικών συσκευών και μηχανημάτων αποτέλεσε την απάντηση σε μια σειρά από βραχυπρόθεσμα προβλήματα των καταναλωτών. Χρειάζονται, συχνά, όπως και στην περίπτωση της δαγκεροτυπίας, αρκετές δοκιμές, προκειμένου ένα τεχνολογικό επίτευγμα να πληροί όλες τις προδιαγραφές του, όχι μόνο τεχνικές αλλά και κοινωνικές. Σ' ένα τέτοιο πλαίσιο, εντάσσεται και η εφεύρεση του βίντεο-δίσκου / δίσκου-λέηζερ (VideoDisc / LaserVision) από την εταιρία MCA το 1969 και, αργότερα, την κυκλοφορία του το 1978 από την εταιρία Pioneer. Μια πρωτοποριακή ικανότητα του βίντεο-δίσκου επέτρεπε την παράλληλη ύπαρξη αναλογικού και ψηφιακού ήχου, είχε μεγαλύτερη χωρητικότητα και παρείχε τη δυνατότητα για επιπρόσθετα χαρακτηριστικά, ενώ η πρόσβαση γινόταν από κεφάλαια, όπως γίνεται στο σύγχρονο DVD.
Ωστόσο, παρόλα τα παραπάνω πλεονεκτήματα, η αγορά δεν μπόρεσε να ενσωματώσει στα διαρκή αγαθά της, τον βιντεο-δίσκο και το player του. Η αδυναμία προσαρμογής της συσκευής του στις κοινωνικές ανάγκες ήταν χαρακτηριστική: η τιμή της συσκευής ήταν απαγορευτική (εν αντιθέσει με την Ιαπωνία, όπου ακολουθήθηκε η τυπική στρατηγική στις πωλήσεις των βιντεοσυσκευών - αρχικά μειώθηκαν οι τιμές και έτσι αγοράστηκαν πολλές συσκευές και δίσκοι από το κοινό). Το ίδιο το φορμά του βίντεο-δίσκου, δεν απευθυνόταν στο ευρύ κοινό παρά μόνο σε συλλέκτες ταινιών, οι οποίοι ήταν διατεθειμένοι να δεχθούν το υψηλό κόστος προκειμένου να απολαύσουν μια καλύτερη, σχεδόν «κινηματογραφική» εικόνα αλλά και να είναι εξοπλισμένοι και με κατάλληλο ηχοσύστημα και όπως και οθόνη. Έχοντας ήδη συνηθίσει στη γνωστή, μικρή και ευρέως διαδεδομένη βιντεοκασέτα, ο θεατής αδυνατούσε να επιστρέψει στη λογική ενός μεγάλου δίσκου, ο οποίος δεν παρείχε τη δυνατότητα επέμβασης στο υλικό. Με τη συνεχόμενη βελτίωση των τεχνικών χαρακτηριστικών των τηλεοράσεων σε ηχητικό και οπτικό πεδίο, το VHS συνέχιζε να είναι η επικρατούσα μορφή βίντεο-συστήματος. Σε μια απονενοημένη προσπάθεια επανακυκλοφορίας του λέηζερ-δίσκου, ένα νέο προϊόν, το CDV (CD Video) κυκλοφόρησε και είχε τη μορφή ενός λέηζερ-δίσκου, μικρότερου σε διάμετρο και με ψηφιακό ήχο CD. Δεν υπήρξε τίποτε άλλο από μια ακόμα εμπορική αποτυχία, πριν την εμφάνιση του DVD (Digital Versatile Disc, ψηφιακός πολυμορφικός δίσκος) και την οριστική επικράτησή του, σε μία εποχή, κατά την οποία θα πληρούσε την ανάγκη των θεατών για γρήγορο, ψηφιακό και φθηνό θεάμα.
ΠΗΓΗ
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου