O γενειοφόρος στρουμπουλός σκηνοθέτης Πήτερ Τζάκσον, είναι γνωστός στον περισσότερο κόσμο για big budget παραγωγές. Ήταν αυτός που ανέστησε το είδος της επικής φαντασίας με την τριλογία του Άρχοντα των Δακτυλιδιών η οποία κέρδισε συνολικά 17 Όσκαρ και ήταν αυτός, που έφερε ξανά στο προσκήνιο (και επιτυχημένα μάλιστα) έναν ξεχασμένο, παλιό “ήρωα”.. τον Κίνγκ Κονγκ. Το 2012 μάλιστα, θα επιστρέψει στην επική φαντασία με το The Hobbit, πρίκουελ του Άρχοντα.
Αυτό όμως που δεν γνωρίζει πολύ κόσμος, είναι το κινηματογραφικό σύμπαν του (άσημου τότε) Πήτερ Τζάκσον στην προ Άρχοντα εποχή. Πριν ακόμα πάει στο Χόλυγουντ, τότε που ζώντας στη Νέα Ζηλανδία μαζί με τα φιλαράκια του, σκηνοθέτησε μερικές απ’τις ποιο εξωφρενικές ταινίες που έχουν γυριστεί ποτέ!
Η προσωπική “γνωριμία” του γράφοντος με τις ταινίες του σκηνοθέτη, υπήρξε κάπου στα 90s με το εκπληκτικό Braindead! Σαν σπλατεράς που ήμουν εκείνη την εποχή, δε μπορούσα να μη λατρέψω αυτή το αιματηρό πανδαιμόνιο. Αμέσως έψαξα και βρήκα και τις υπόλοιπες ταινίες του σκηνοθέτη και γνώρισα ένα παρανοϊκό σύμπαν, που όμως έχριζε εξαιρετικής σκηνοθεσίας και δημιουργικότητας: Ζόμπι που έκαναν σεξ, δαιμονικά μωρά, ανθρωποφάγοι εξωγήινοι και ψυχωτικά muppets, όλα αυτά σε τρεις ταινίες που με τον καιρό απέκτησαν φανατικό κοινό και cult χαρακτήρα.
Για την ιστορία, η ‘είσοδος’ του Πήτερ Τζάκσον στο Χόλυγουντ υπήρξε με το απολαυστικό The Frighteners, σε παραγωγή Ρόμπερτ Ζεμέκις, με πρωταγωνιστή τον Μάικλ Τζέι Φοξ. Μάλιστα σε αυτή τη ταινία βλέπουμε την άποψη του σκηνοθέτη για τον Χάρο ο οποίος μοιάζει ύποπτα με τους Nazgul του Άρχοντα..
Πάμε τώρα, να δούμε τις τρεις cult ταινίες του Πήτερ Τζάκσον (οι οποίες γυρίστηκαν η μία μετά την άλλη σε ένα διάστημα έξι χρόνων) που ομολογουμένως πρέπει να έχουν μείνει αξέχαστες σε όσους τις έχουν δει!
BAD TASTE/ΤΡΟΜΕΡΗ ΓΕΥΣΗ (1987)
Η πρώτη ταινία του Πήτερ Τζάκσον είναι ένα φεστιβάλ αίματος και κωμωδίας.
Σαρκοφάγοι εξωγήινοι, επισκέπτονται ένα χωριό της Νέας Ζηλανδίας και απαγάγουν τους κατοίκους για τις ανάγκες του διαγαλαξιακού τους φαστ-φουντάδικου..! Πώς γίνεται να μην λατρέψεις ένα σενάριο σαν αυτό; Είναι εξωφρενικό, αηδιαστικό, γελοίο και αυθεντικό. Ο Τζάκσον παίρνει την παρέα του (ο ίδιος έχει δυο ρόλους στη ταινία), τους πάει σε ένα διπλανό χωριό και γυρίζουν μια low-budget παραγωγή η οποία ουσιαστικά ήταν το εισητήριο του για τον κόσμο του θεάματος.
Οι εξωγήινοι είναι χοντροκέφαλοι και πανάσχημοι. Ενδιαφέρονται μόνο για τη μάσα και βλέπουν τους ανθρώπους καθαρά σα μεζεδάκια. Σκοπός τους είναι να τους πακετάρουν και να τους στείλουν με διαστημόπλοιο στο πλανήτη τους για φάγωμα. Ευτυχώ όμως, η κυβέρνηση έχει ένα κρυμμένο άσσο στο μανίκι της. Στέλνει τα ‘Αγόρια’, μια επίλεκτη ομάδα ατόμων, η οποία φτάνει στο χωριό με σκοπό να σταματήσει τους εξωγήινους.
Το τι γίνεται μετά δε λέγεται. Ένας απ’τους χαρακτήρες ανοίγει το κεφάλι και για να μην ξεχυθούν έξω τα μυαλά, τα συγκρατεί με ένα καπέλο. Στην ποιο σιχαμερή σκηνή της ταινίας, οι χαρακτήρες αναγκάζονται να πιουν από ένα μπολ με εξωγήινο εμετό και αυτά είναι μερικά μόνο απ’τα ευτράπελα που θα δείτε, αλλά και τους (επιτιδευμένα) γελοίους διαλόγους που θα ακούσετε:
-Μα γιατί οι εξωγήινοι δε μπορούν να είναι φιλικοί;
-Δεν υπάρχουν φωσφοριζέ δάχτυλα σε αυτούς τους μπάσταρδους (αναφορά στον ΕΤ), είναι ένα μάτσο εξωγήινοι ψυχοπαθείς, που μοιάζει σαν να έχουν έρθει από ένα πλανήτη γεμάτο Charlie Mansons (ο γνωστός serial killer).
Τρελοί χαρακτήρες, παλαβή εξέλιξη και gory effects συνθέτουν μια κωμωδία τρόμου η οποία σχεδόν αμέσως απέκτησε cult χαρακτήρα και φανατικό κοινό. Παίχτηκε στο φεστιβάλ των Καννών της εποχής και κέρδισε το Μέγα Βραβείο Τρόμου στο 17ο Φεστιβάλ Φανταστικού Κινηματογράφου Παρισιού. Η ταινία απαγορεύτηκε στην Αυστραλία μέχρι τις αρχές των 90s, ενώ αρκετά μουσικά συγκροτήματα (από μέταλ έως ράπ) έχουν δημιουργήσει μουσικά κομμάτια επηρεασμένα απ’την ταινία. Ο ίδιος ο Πήτερ Τζάκσον ήθελε στα 90s να γυρίσει τα Bad Taste 2 και 3 back to back (όπως έκανε αργότερα με τον Άρχοντα). Απορροφήθηκε στο Χόλυγουντ όμως και αυτό το σχέδιο δεν έγινε ποτέ.
Δεν γνωρίζω αν υπάρχει πλέον στα βίντεοκλαμπ, ίσως στα ενημερωμένα μόνο ή σε καταστήματα για συλλέκτες που μπορείτε να βρείτε στο Κέντρο.
Πάρτε μπύρες και σουβλάκια και δείτε την μαζί με την παλιοπαρέα σας.
Quote: Suck my spinning steel, shithead!
MEET THE FEEBLES (1989)
Διαβάζω στο εξώφυλλο της βιντεοκασσέτας: Η κόλαση είναι καρτούν της κακιάς ώρας μπροστά σε μια ψυχωτική ιπποποταμίνα οπλισμένη με βαρύ οπλοπολυβόλο! Αυτό πάνω κάτω συνοψίζει και την ουσία της ταινίας!
Τώρα, τι εστί Meet The Feebles..; Απλά φανταστείτε τα muppets (απ’το The Muppet’s Show που μεσουρανούσε τότε), με μια γερή δόση διαστροφής και είστε μέσα.
Ο Μπλετς, είναι ο θαλλάσιος λέωντας που προσπαθεί να μανατζάρει των θίασο των Feebles για την επόμενη παράσταση του. Όλα ξεκινούν όταν η ερωμένη του και πρωταγωνίστρια-Χάιντι η ιπποποταμίνα, πιάνει τον Μπλετς να απολαμβάνει στοματικό έρωτα, από μια νέα και ανερχόμενη ηθοποιό. Την κατακλύζει η κατάθλιψη και προσπαθεί να αυτοκτονήσει με θηλιά στο λαιμό, μα τα υπερβολικά κιλά της διαλύουν την οροφή που ήταν δεμένο το σχοινί. Σε μια κρίση απόγνωσης, παίρνει ένα οπλοπολυβόλο και πριν το στρέψει στον εαυτό της αποφασίζει να ‘καθαρίσει’ τον θίασο και όλους αυτούς που την ενοχλούσαν, σε μια μεγαλειώδη σκηνή μακελειού.
Παράλληλα, υπάρχουν και αρκετές υπό-ιστορίες, όπως ο τοξικομανής βάτραχος, ο ελέφαντας με το κοτοπουλένιο παιδί του, το ρομαντικό στοιχείο τμε τον Ρόμπερτ, που προσπαθεί να ‘σώσει’ τη Λουσίλ απ’το θίασο και άλλα. Όλα αυτά σε ένα ντελίριο κυνισμού, μισανθρωπιάς, ναρκωτικών, βίας, σεξ και μπόλικου μαύρου χιούμορ. Είναι τα Muppets στην ‘αντίθετη’. Δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος στη ταινία, όλα είναι χειροκίνητες κούκλες, ενώ μερικές φορές είναι απλά άνθρωποι σε ολόσωμες στολές.
Υπάρχει μια εξαιρετική σεκάνς όπου ο Βάτραχος εξιστορεί τις περιπέτειες του απ’τον πόλεμο του Βιετνάμ και παρωδεί την σκηνή με τη Ρώσικη Ρουλέτα απ’τον Ελαφοκυνηγό..!
Η κλιμάκωση της ταινίας είναι εκρηκτική. Η ιπποποταμίνα οπλισμένη με οπλοπολυβόλο, ξεκινάει το μακελειό και οδηγεί το θίασο στα μοιραία εκείνα γεγονότα που έμειναν στην ιστορία σαν ‘Η Κακόφημη Σφαγή των Feebles’! Αίμα, δάκρυα και ιδρώτας συνθέτουν την τελευταία σκηνή, όπου σε μια διεστραμμένη Σαιξπηρική σεκάνς ο αιμόφυρτος ελέφαντας αποδέχεται το κοτοπουλένιο του παιδί και η ιπποποταμίνα τραγουδάει για τελευταία φορά το “Garden of love”.
Είναι νοσηρό, ιερόσυλο, αναρχικό και βρίθει από χαρακτήρες και από δημιουργικές σκηνές. Είναι μια μοναδική και ανεπανάληπτη ταινία – μέχρι στιγμής δεν έχει ξαναγίνει τίποτα παρόμοιο – και θα σας μείνει αξέχαστη. Δυστυχώς δεν θα τη βρείτε εύκολα στα βίντεοκλαμπ, παρά μόνο σε συλλεκτικά μαγαζιά για φανς. Η δεύτερη ταινία του Νεοζηλανδού Πήτερ Τζάκσον λοιπόν, είναι το ίδιο παρανοϊκή με την πρώτη, μα σκηνοθετικά είναι ποιο ώριμη.
Είναι το “fuck you” του Τζάκσον στα τίμια και ηθικά muppets της εποχής.
Δείτε την και κρίνετε την για αυτό που είναι και δεν θα χάσετε.
Trivia: Σε κάποια σκηνή της ταινίας, εμφανίζεται ο Πήτερ Τζάκσον φορώντας την στολή του εξωγήινου απ’το Bad Taste, για να κάνει οντισιόν στο θίασο.
Η παραγωγή δεν μπορούσε να διαθέσει τα απαραίτητα χρήματα για τα άσφαιρα του οπλοπολυβόλου και έτσι χρησιμοποίησε αληθινά πυρά!
Quote: Eat lead you man-stealing slut!
BRAINDEAD/γνωστό και ως DEAD ALIVE (1992)
Αισίως φτάνουμε στην καλύτερη ταινία αυτής της cult τριλογίας. Το Braindead αποτελεί ένα φόρο τιμής και ταυτόχρονα μια παρωδία των αιματηρών b-movies της δεκαετίας του΄80. Φημολογείται ότι είναι η ταινία με το περισσότερο σπλάτερ (σίγουρο έχει το περισσότερο που έχω δει εγώ).
Η ιστορία ξεκινάει με κάποιους να κλέβουν μια μαϊμού απ’το Skull Island (αναφορά στο νησί του Κινγκ Κονγκ). Όταν η μαϊμού αυτή δαγκώνει την αυταρχική μητέρα του αγαθού Λάιονελ στο ζωολογικό κήπο του χωριού που μένουν, εκείνη αρχίζει να μετατρέπεται σιγά σιγά σε αιμοδιψή ζόμπι. Ο Λάιονελ την περιορίζει στο υπόγειο του σπιτιού του φασκιώνοντας τη με ένα σωρό αναισθητικά, μα όταν ο καιροσκόπος θείος του μαζεύει ένα τσούρμο άτομα στο σπίτι του για πάρτυ, η μόλυνση εξαπλώνεται κάνωντας τους ανθρώπους σε ζόμπι και τους λίγους εναπομείναντες να παλεύουν για τη ζωή τους.
Παράλληλα υπάρχει η ερωτική ιστορία του Λάιονελ και της Πακίτα, της κοπέλας που προσπαθεί να τον κάνει να ξεφύγει απ’την επιρροή της μητέρας του και να ζήσουνε μαζί.
Το τι συμβαίνει σε αυτά τα 104 λεπτά της ταινίας πραγματικά δεν έχει προηγούμενο. Η μία καλύτερη σεκάνς διαδέχεται την άλλη. Κάθε σπλάτερ φόνος που μπορείτε να φανταστείτε πραγματοποιείτε σε αυτή τη ταινία. Αποκεφαλισμοί, κορμιά κόβονται, άνθρωπος γίνεται “πορτατίφ”, ζόμπι κάνουν σεξ και ένα σωρό άλλα. Οι ηθοποιοί πραγματικά κάνουν μπάνιο μέσα στο αίμα.
Σε κάποια σκηνή ο πρωταγωνιστής έχωντας απηυδίσει απ’τον χαμό των ζόμπι που λυμαίνουν το σπίτι του, πηγαίνει στον κήπο και φέρνει μέσα την μηχανή του γκαζόν. Την γυρνάει ανάποδα, τη βάζει μπρος και ξεκινάει ένα μακελειό στο οποίο μόνο για αυτή τη σκηνή, ξοδεύτηκαν 300 λίτρα ψεύτικου αίματος! Σε μια άλλη σκηνή ο πρωταγωνιστής παίρνει ένα δαιμονικό μωρό – αποτέλεσμα της συνευρέσεως δύο ζόμπι – και το πηγαίνει στο πάρκο, προσπαθώντας να φερθεί φυσιολογικά στην ομολογουμένως ποιο αστεία σεκάνς της ταινίας (και προσωπική καλύτερη του Πήτερ Τζάκσον). Όλα αυτά φυσιικά δεν συγκρίνονται με την τερατώδη εμφάνιση της μητέρας του πρωταγωνιστή στο τέλος, όπου εκεί βλέπουμε την επική αναμέτρηση των δυο τους, η οποία τα ισοπεδώνει όλα και αφήνει τους θεατές άφωνους και εκστασιασμένους.
Η σκηνοθεσία, αλλά και οι ηθοποιοί είναι εκπληκτικοί. Ο Νεοζηλανδός Timothy Balme (φίλος του Τζάκσον) δίνει τον καλύτερο του εαυτό σαν τον αγοραφοβικό και αγαθούλη Λάιονελ, ο οποίος μέχρι το τέλος της ταινίας καταφέρνει να ξεπεράσει την εξουσία της μητέρας του. Υπάρχει και μια αστεία σκηνή με τον παπά της ενορίας να καρατεριάζει τρία ζόμπι στο νεκροταφείο του χωριού (I’ll kick ass for the Lord!).
Η ταινία πήρε θετικές κριτικές όπου κι αν παίχτηκε. Φυσικά ‘πετσοκόφτηκε’ σε κάμποσες χώρες λόγω του εξαιρετικού gore περιεχομένου. Αποτελεί ίσως την καλύτερη -προ εποχή Χόλυγπουντ- ταινία του Πήτερ Τζάκσον, φτιαχμένη με μεράκι και δημιουργικές ιδέες, ενώ όλα δείχνουν να λειτουργούν: η ηθοποιία, τα εφφέ, το σπλάπστικ χιούμορ και η εξαιρετική κλιμάκωση της ταινίας. Μην τη χάσετε.
Μπορείτε να τη βρείτε σε ενημερωμένα βίντεοκλαμπ με τον (αν δε κάνω λάθος) ελληνικό τίτλο “Ζωντανός Νεκρός”.
Quote: Your mom ate my dog
Λοιπόν τι περιμένετε; Πηγαίνετε βρείτε αυτές τις τρεις ταινίες και απολαύστε ένα cult μαραθώνιο δια χειρός Πήτερ Τζάκσον (that fat bastard)!
ΠΗΓΗ
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου