Ούτε κι εγώ δεν έχω ιδέα τι είναι αυτός ο βάναυσος (αλλά ηδονικός) βιασμός της αισθητικής μας. Το «Ο Παντόφλας και ο Κιτ» έχει κάποια ασαφή σχέση με τον Ιππότη της Ασφάλτου σε μια προσπάθεια να αρμέξει την ‘80ς επιτυχία της σειράς.
Στην πραγματικότητα όμως εμείς βλέπουμε έναν κλόουν. Κι ένα πατίνι. Και μια καρδούλα με μια κοπέλα ξανθιά που χαμογελάει. Και δύο φωτογραφιούλες που θυμίζουν σχολική παράσταση με κάποιους που υποκρίνονται πως παίζουν ακορντεόν και σαξόφωνο. Και περίεργα ντυσίματα. Και έναν κλόουν – παρ’ ό,τι τον είπα πρώτο-πρώτο, αυτός είναι που κερδίζει όλα τα βλέμματα, αποτρέποντας οποιονδήποτε απ’ το να πιστέψει έστω και για πλάκα πως θα μπορούσε να δει πάνω από 20 λεπτά από την ταινία «Ο Παντόφλας και ο Κιτ» ακόμα κι αν μάθει πως έχει την εξής υπόθεση:
«Η μαμά του μικρού Μάριου έχει εξαφανιστεί. Ο κλόουν παντόφλας που έχει αναλάβει την προστασία του μικρού Μάριου ζητάει από τον Μάικλ Νάιτ να του στείλει τον Κιτ. Θα καταφέρουν οι δυο τους να βρουν τη μητέρα…»
[Τώρα πώς χειρίστηκαν αυτήν την υπόθεση σκηνοθετικά, παίρνοντας ως δεδομένο ότι βλέπουμε μόνο έναν κλόουν, μια σχολική σκηνή, ένα μάτσο οργανοπαίχτες και ένα πατίνι, είναι ένα ερώτημα. Έξτρα πόντους επειδή στο τέλος της σύνοψης που έβαλα παραπάνω, μάλλον λόγω τυπογραφικού, δεν υπάρχει ερωτηματικό αλλά τρεις τελείες.]
Ως τελευταία λεπτομέρεια αφήνω το γεγονός ότι... [χρειάζεται να ξαναβάλω το εξώφυλλο της βιντεοκασέτας για να το πω αυτό] ...
η ταινία παρουσιάζεται (με γραμματοσειρά μπιρμπιλωτή και με τρόπο γενικό και αόριστο και στην τελική συναρπαστικό) ως «Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΩΜΩΔΙΑ!»
ΠΗΓΗ
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου